Dawny dwór i osada przydworska położona na wsch. stokach Wzgórz Lipowych nad potokiem spływającym od Sadowic. Brak wczesnych danych historycznych, ale używana przez Niemców zgermanizowana nazwa Leipitz wskazuje, że osada musiała istnieć już w średniowieczu. Jest tu pałac z  XVII w. rozbudowany w XIX i XX w. Wykazuje cechy renesansu i  neorenesansu. Jest to budowla murowana założona na planie prostokąta, piętrowa z dwukondygnacyjnym poddaszem pokryta dachem dwuspadowym, łamanym polskim, z parterową dobudówką od pn. Elewacje podzielone gzymsami międzykondygnacyjnymi oraz wieńczącymi. Szczyty ozdobne ze  sterczynami, Od drugiej strony dziedzińca obora z 2 poł. XIX w. zbudowana w dolnej części z kamienia, Wyżej z cegły, z dwuspadowym dachem krytym dachówką. Przy pałacu park o pow. 2 ha sięgający potoku. W  parku lipy, klony, platany, dęby, jesiony, świerki, topole, brzozy, buki, kasztanowce, robinie, bluszcz. Zarośnięty bzem czarnym. Najpiękniejszym drzewem parku jest potężny jesion wyniosły o obw. 420 cm. i wys. 26 m pod nim ustawiono kamienny stół i ławy. Nad potokiem wczesną wiosną kwitną przabiśniegi.